Een Escort als ik (17)

Een diepe zucht nadat Natalie naast haar normale escortactiviteiten en chique villa met dubieuze salons een yell door mijn mobieltje slaakte: “Natalie goes international”.

Inmiddels uitgegroeid tot een van haar intimi liet ik het haar aan mij uitleggen. De zakenreisjes van ‘the captains of industry’ tot snoepreisjes maken en aan ons meisjes van Natalie daar werk van te maken. Hoe dat dan moest? We moesten ons uitdossen als truttige secretaresses met onder de arm een laptop in draagtas om het journaille en uitwuivende echtgenotes op het verkeerde spoor te zetten. Uiteraard wel met een fopbril met hoornen montuur als extra camouflage.

Natalie zou Natalie niet zijn als ze niet meteen al een cliënt had die zijn opgewonden wijsvinger precies daar neerzette waar ik in mijn La Perla model stond in haar “etalage”.

“Hij is sympathiek, hoogopgeleid, heeft een zanikende vrouw die hij op zijn zakenreisjes even uit zijn hoofd wil zetten met een meisje dat niet alleen mooi is maar ook over brains beschikt, dus…”

Het mocht dan als compliment opgevat worden, maar met Bentley met chauffeur naar Schiphol gaan en het met je tijdelijke bezitter hebben over de morele neergang van het westen, is een beetje hypocriet. Dr. mr. Joris was natuurlijk zelf het levende bewijs van de neergang van het westen, want net uit het oog van zijn uitwuivende vrouw meteen al neurotisch zoeken naar mijn slipje en alles wat ik ermee verhulde, was wel erg kort door de bocht richting Schiphol.

“Met Ab heb ik een vertrouwensband,” fluisterde Joris mij nat in mijn oor toen ik zichtbaar opgewonden raakte door de chauffeur die via de achteruitkijkspiegel zag hoe Joris’ vingers mijn slipje binnenglipten. Geïrriteerd was ik nauwelijks, eerder voelde ik mijn stille exhibitionisme en nog stillere perversheid geactiveerd worden. De opwinding kwam dus sneller dan het geluid en ging zelfs even door de geluidsbarrière toen we weer door een bocht reden en Joris’ vingertoppen mij precies daar beroerden waar een keurig meisje niet beroerd wil worden. Dat Ab een knappe man was en Joris een kalle dikkerd, versterkte de spanning naar schandelijk niveau.

Op weg naar een arm Afrikaans land en in een first class-fauteuil, voelde nogal surreëel. Dat ik er ook nog opgewonden bij was en dat vreselijk hardnekkig moest verbergen, was misschien wel het aller spannendste. Voor Joris waarschijnlijk nog meer dan voor mij. Heb ik iets met onappetijtelijke mannen? Ja, moet ik bekennen. Voer voor psychologen, maar het cultiveert het vernederingeffect en dus mijn masochisme. Was ik daarom niet escort geworden, zou een therapeut mij misschien gevraagd hebben.

Toen Joris bij het genot van een glas chablis zijn vlezige hand op die van mij legde en zich heel nadrukkelijk in mijn richting boog zei hij iets dat waarschijnlijk heel magisch was maar voor mij als wartaal klonk.

“Mimi nataka wewe kutomba anal.”

Het laatste woord klonk mij bekend in de oren en pas nadat hij me met een grijns bekende dat hij bijna perfect Swahili sprak voelde ik dat mij iets wachtte waar een meisje uit een keurig milieu geen moment over peinst dat toe te staan. Helaas kon ik die zin niet ter plaatse decoderen dus restte mij slechts een geduldig afwachten op wat Joris in het Swahili met me doen zou. Dan mocht het woord “anal” steeds door mijn hoofd zweven dat “kutomba” bleef mij ook tot aan de aankomst door mijn hoofd zweven, al was het maar dat het begin van dat woord mij toch als schuttingstaal klonk.

Het hotel was net zoals het hotel op Bali een openbaring in luxe. Nog steeds sjouwend met de laptop volgde ik mijn cliënt en de boy naar de hotelkamer. Joris was zeer royaal voor de boy en wimpelde hem meteen weg met een achteloos gebaar. Wij dus alleen samen in de hotelkamer.

“Mimi nataka wewe kutomba anal” klonk nog in mijn hoofd en hoewel ik geen woord Swahili verstond wist ik eigenlijk dondersgoed wat er mee bedoeld werd. Initiatie? Joris was een man met twee gezichten. De echtenoot in een schijnbaar stabiel huwelijk, vader van studerende kinderen, maar net als Dr Jekyll and Mr Hyde een in moreel opzicht gespleten man. En als ik eerlijk mag zijn, vind ik dat de meest opwindende mannen. Mijn masochisme of toch mijn verhulde perversie?

Joris liep naar de minibar, nam twee flesjes whisky en schonk twee glazen in. 

“Sorry, ik drink geen sterke drank.”

“Vandaag wel,” zei hij zo kordaat dat het als een bevel klonk en dat feitelijk ook was.

En alsof de duvel ermee speelde, liep hij doodgemoedereerd naar zijn koffer, opende die en haalde eruit wat bovenop lag. Als dressuurrijdster wist ik als geen ander wat een rijzweepje was en in een flits wist ik dat hij dit scenario al in Nederland bedacht had anders zou het rijzweepje zeker niet bovenop de inhoud van de koffer gelegd hebben. Het was duidelijk dat de brave huismoeder die zijn vrouw waarschijnlijk was de koffer niet ingepakt had. Een man met een rijzeepje op zakenreis, lijkt niet erg plausibel te klinken. Wel redelijk was dat ik meteen opgloeide bij het zien van het rijzweepje en in een duizeligmakend verlangen naar vernedering het glas whisky opnam en met een vies gezicht een slok nam.

“Helemaal, kleine slet,” klonk hij opeens als mister Hyde die zoals bekend bij de literatuurliefhebbers de moorddadige contradictie van de brave Dr Jekyll is.

Het spel waarvoor ik kennelijk ingehuurd werd, was begonnen. Ik had de keus netjes gekleed de kamer te verlaten en de hielen naar Nederland te lichten. Maar ik bleef, ik wilde dit meemaken, ondergaan en tot diep in de minieme nervatuur van mijn zenuwstelsel voelen en ondergaan.

Met een verbitterd gezicht dronk ik de whisky en voelde meteen al het effect van de alcohol. Precies daarom drink ik nooit sterke drank want het heeft een GHB-effect op me en neemt mijn laatste morele belemmeringen weg.

“Je weet wat Mimi nataka wewe kutomba anal betekent,” kleine slet?”

“Ik denk dat ik het wel kan raden.”

“En wat vind je ervan?”

Zo’n type was het dus. Niet alleen genieten van de vernedering maar ook nog treiteren om de vernedering voor eigen gerief te verhogen. Het herinnerde aan dat moment op het Atheneum, toen drie jongens in een geniepig complotje met mijn aartsrivale Margot mij in het boekendepot opwachtten, op mijn rug trokken en vroegen hoe ik het zou vinden als ze mij alle drie zouden neuken. Nee, het gebeurde niet, maar toch was de plagerij van Joris net zo’n vernederingactie als die van de jongens die wel dreigden maar niets meer deden dan mij betasten.

Was ik eerlijk gezegd achteraf teleurgesteld dat het bij dreigen gebleven was, van Joris voelde ik dat het niet bij dreigen zou blijven en hij daarom in de ene hand zijn whiskyglas hield en in de andere het rijzweepje. Dat hij daarbij een brede grijns op zijn gezicht trok, maakte de situatie er voor mij des te opwindender door.  

“Uitkleden!”

Natuurlijk wilde ik dat graag en dus begon ik op een geveinsd treuzelende manier te doen waartoe hij me dwong.

Uitkleden is een ritueel waar je alle aanacht moet besteden en waarom zou ik Joris niet nog wilder maken dan hij waarschijnlijk al was. Dus mijn slipje ging tergend langzaam en zo subtiel uit dat de eerste zweetpareltjes op Joris’ gezicht verschenen. Het was dat moment dat ik begon te vermoeden dat Joris misschien wel heel dominant wilde lijken, maar hij misschien meer een geval van veel verf weinig wol was.

Hoewel, toen ik op mijn buik op het koele satijn van de beddensprei lag en de eerste tikken van het rijzweepje op mijn billen voelde begreep ik toch wel dat er meer wol dan verf was en ik de grens tussen genot en pijn overschreed toen de slagen in een agressief crescendo overgingen. Dat ik in de spiegeling van de minibar zijn schim zag bewegen en dus ook zag hoe kalm hij zijn broek en slip omlaag sjorde, maakt mijn situatie nog grimmiger.

Waren er nog twijfels over wat hij met “Mimi nataka wewe kutomba anal” bedoelde, toen hij voorover boog en met zijn dikke vingers mijn billen krachtig spreidde, kwam ik toch werkelijk tot het besef dat ik voor de tweede keer in mijn leven een man anaal zou dienen. Ik legde mijn wang berustend op mijn gevouwen handen en wachtte het moment suprême rustig af.

Maar Natalie zou Natalie niet zijn als ze ook hier geen flinke scheut verrassingseffect in gedoseerd had. Als een ware matrone in een wit mantelpak van het genre Dior stond ze opeens tussen de minibar en mij in en schoof haar billen op het randje van het bed. Haar zwaar genagellakte hand schoof schijnheilig over mijn haar. Dat ze opeens ook in Nairobi was verwonderde me eigenlijk helemaal niet, want had ze me niet ooit verteld dat ze zich in een internationale hotelketen ingekocht had? Het maakte in een zucht Bali en Nairobi verklaarbaar. Niet dat ik er echt mee zat dat hier intrige en complot mijn leven overschaduwde, want ik zou het zelf bedacht kunnen hebben.

Dat Natalie mijn polsen vastgreep alsof ik er ook maar een seconde over peinsde mijn lot uit de weg te gaan, was misschien wel het mooiste theater dat ik haar ooit had zien spelen.

“Toe maar Joris, straf dit hautaine nest.”

Natalie knipoogde begripvol naar mij toen hij dieper over me boog om toe te slaan en ik in berusting wachtte ik op de executie waartoe Joris mij veroordeeld had.

Hoe kun je bepaalde uitingen van seks het best beschrijven? Met metaforen als het klokgebulder van  de Campanile Venice op zondag? Het eerste binnendringen voelde niet als een genotvol feestje maar als klokgebulder dat steeds harder klonk en sneller ging. Het bed schudde en ik voelde me door elkaar gerammeld worden door Joris’ driften. Voelde de binnendringing nog als pijn, wat erop volgde smolt weg in de adrenaline en endorfine die in mijn lichaam als delicatessen aangemaakt werden. Het begon zelfs op een carillon te lijken waarin ik liggend meedeinde in de melodie.

Precies waarom weet ik niet, maar mannen hebben sterk de neiging na een anale benutting het residu van hun ejaculatie over of nog liever tussen je getuite lippen te spuiten. Hoewel Natalie nooit iets dwingends in deze opgelegd had, leek ze helemaal akkoord met dit ritueel. Dat ik de kostbare gesatineerde beddensprei voor een afgang naar de vuilverbranding behoedde door Joris’ slijmerige serpentine op te vangen leek misschien nobel van mij, maar was niet geheel van seksueel baatzucht gespeend, moet ik bekennen.

Terug naar Nederland naast Natalie in het vliegtuig kneep ze in mijn hand.

“Je bent een topper.”

“Ja, dat weet ik,” zei ik “hautain” terwijl ik moeizaam probeerde te verzitten wegens…